Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pondus V

  • 1 pondus

    pondus, ĕris, n. [pendo], a weight.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a weight used in a scale, Cic. Tusc. 5, 24, 69:

    pondera ab Gallis allata iniqua,

    Liv. 5, 48 fin.:

    utuntur taleis ferreis ad certum pondus examinatis pro numo,

    Caes. B. G. 5, 12; Dig. 19, 1, 32: pondera publica, Paul. ex Fest. p. 246 Müll.—
    2.
    In partic., the weight of a pound, a pound (very rare for the usual pondo):

    dupondius a duobus ponderibus, quod unum pondus assipondium dicebatur. Id ideo, quod as erat libra pondus,

    Varr. L. L. 5, § 169 Müll.:

    argenti pondera quinque,

    Mart. 7, 53, 12.—
    B.
    Transf.
    1.
    In abstr.
    a.
    Heaviness, weight of a body:

    moveri gravitate et pondere,

    Cic. Fat. 11, 24; 10, 22; 20, 46; id. Tusc. 1, 17, 40:

    magni ponderis saxa,

    Caes. B. G. 2, 29; 7, 22:

    emere aliquid pondere,

    by weight, Plin. 12, 7, 14, § 29; 35, 17, 57, § 197; Tac. A. 6, 26; cf.:

    in his quae pondere constant,

    Dig. 18, 1, 35 med.; Gai. Inst. 2, 196:

    id, quod pondere continetur,

    Dig. 30, 1, 47.—
    b.
    In plur.: pondera, balance, equipoise, equilibrium:

    pendebat in aëre tellus Ponderibus librata suis,

    Ov. M. 1, 13; so Luc. 1, 57; cf. Lucr. 2, 218 and 6, 574:

    trans pondera (corporis) dextram Porrigere (= ultra libramentum sive aequilibrium corporis),

    out of balance, Hor. Ep. 1, 6, 51; cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 380 sq.; cf.

    also: quis libravit in pondere montes et colles in staterā?

    Vulg. Isa. 40, 12.—
    2.
    In concr.
    a.
    A heavy body, a weight, mass, load, burden:

    in terram feruntur omnia suo nutu pondera,

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    grande auri pondus,

    id. Verr. 2, 1, 17, § 45; so,

    innumerabile pondus auri,

    id. Sest. 43, 93:

    magnum argenti pondus expositum,

    Caes. B. C. 3, 96:

    aeris magnum pondus,

    id. ib. 3, 103; Stat. Th. 6, 648:

    immania pondera baltei,

    Verg. A. 10, 496:

    Spartani pondera disci,

    Mart. 14, 164, 1.— Poet., of the fruit of the womb, Ov. M. 9, 684; id. Am. 2, 14, 14; Prop. 4, 1, 96 (5, 1, 100); Mart. 14, 151;

    of the privy parts,

    Cat. 63, 5; Stat. S. 3, 4, 77.—
    b.
    A quantity, number, multitude (anteclass. and very rare): magnum pondus omnium artificum, Varr. ap. Non. 466, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    Weight, consequence, importance, consideration, influence, authority, etc. (class.; cf.

    momentum): persona non qualiscumque testimonii pondus habet,

    Cic. Top. 19, 73:

    grave ipsius conscientiae pondus est,

    id. N. D. 3, 35, 85; cf.:

    (honestas) aut sola expetenda est... aut certe omni pondere gravior habenda quam reliqua omnia,

    id. Off. 3, 8, 35:

    id est maximi momenti et ponderis,

    id. Vatin. 4, 9:

    qui pondus habent,

    id. Att. 11, 6, 1: habet vim in ingenio [p. 1396] et pondus in vitā, id. de Or. 2, 74, 302:

    magnum pondus accessit ad tollendum dubitationem, judicium et consilium tuum,

    id. Fam. 11, 29, 1:

    ut is intellegat, hanc meam commendationem magnum apud te pondus habuisse,

    id. ib. 13, 25; cf.:

    ut is intellegat meas apud te litteras maximum pondus habuisse,

    id. Fam. 12, 27; 13, 35, 2:

    tuae litterae maximi sunt apud me ponderis,

    id. ib. 2, 19, 2:

    ejus filius eodem est apud me pondere, quo fuit ille,

    id. Att. 10, 1. 1.—Of style:

    omnium verborum ponderibus est utendum,

    Cic. de Or. 2, 17, 72:

    fabula sine pondere et arte,

    Hor. A. P. 320; cf.:

    nugis addere pondus,

    id. Ep. 1, 19, 42.—
    B.
    Oppressive weight, burden ( poet. for onus):

    curarum,

    Luc. 9, 951; Stat. Th. 4, 39:

    rerum,

    Ov. Tr. 2, 237; Mart. 6, 64, 14:

    tauri ruentis In Venerem tolerare pondus,

    Hor. C. 2, 5, 4:

    amara senectae Pondera,

    Ov. M. 9, 438:

    Constantius, insolentiae pondera gravius librans,

    Amm. 14, 5, 1.—
    C.
    Weight of character, i. e. firmness, constancy ( poet.):

    nulla diu femina pondus habet,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 22:

    nostri reverentia ponderis obstat,

    Stat. Th. 1, 289:

    hilaris, tamen cum pondere, virtus,

    id. S. 2, 3, 65; cf. id. ib. 5, 3, 246.

    Lewis & Short latin dictionary > pondus

  • 2 pondus

    pondŭs, ĕris, n. [st2]1 [-] poids (à peser); qqf. poids d'une livre. [st2]2 [-] poids, pesanteur (d'un corps); qqf. équilibre, aplomb, gravité. [st2]3 [-] corps pesant, charge, fardeau; grande quantité. [st2]4 [-] au fig. motif déterminant, mobile, considération, raison décisive. [st2]5 [-] poids, importance, influence, crédit, valeur, autorité. [st2]6 [-] sérieux, constance, gravité. [st2]7 [-] pondus = onus: poids accablant, fardeau, embarras.    - pondera iniqua a Gallis allata, Liv.: des poids faux apportés par les Gaulois.    - emere aliquid pondere, Plin. Tac.: acheter qqch au poids.    - argenti pondera quinque, Mart. 7, 53, 12: cinq livres d'argent.    - apud aliquem esse magni ponderis, Cic.: avoir grand crédit auprès de qqn.    - nugis addere pondus, Hor. Ep. 1, 19, 42: donner de l'importance à des riens.    - pondus senectae, Ov.: poids des années.
    * * *
    pondŭs, ĕris, n. [st2]1 [-] poids (à peser); qqf. poids d'une livre. [st2]2 [-] poids, pesanteur (d'un corps); qqf. équilibre, aplomb, gravité. [st2]3 [-] corps pesant, charge, fardeau; grande quantité. [st2]4 [-] au fig. motif déterminant, mobile, considération, raison décisive. [st2]5 [-] poids, importance, influence, crédit, valeur, autorité. [st2]6 [-] sérieux, constance, gravité. [st2]7 [-] pondus = onus: poids accablant, fardeau, embarras.    - pondera iniqua a Gallis allata, Liv.: des poids faux apportés par les Gaulois.    - emere aliquid pondere, Plin. Tac.: acheter qqch au poids.    - argenti pondera quinque, Mart. 7, 53, 12: cinq livres d'argent.    - apud aliquem esse magni ponderis, Cic.: avoir grand crédit auprès de qqn.    - nugis addere pondus, Hor. Ep. 1, 19, 42: donner de l'importance à des riens.    - pondus senectae, Ov.: poids des années.
    * * *
        Pondus, ponderis, pen. corr. n. g. Cic. Le pois, Le pesant ou pesanteur de quelque chose, Ponderosité.
    \
        Gemuit sub pondere cymba. Virg. Soubs le faiz et charge.
    \
        Flagellata pondera. Stat. Quand une chose pesante pendant en l'air, se remue et ballie ca et là.
    \
        Pondus. Cic. Ce qui est pesé à la balance.
    \
        Pondus pro libra. Cic. Le pois à peser quelque chose, ou Le pois d'une livre.
    \
        Hoc meis ponderibus examinabo. Cic. A mes pois. Je l'estimeray à ma guise. B.
    \
        Pondus veteris triste supercili. Seneca. Severe gravité de visage et contenance telle que souloyent porter les anciens.
    \
        Dulce eloquendi pondus. Claud. Doulce gravité de parler.
    \
        Amabile pondus mentis. Sil. Amiable gravité.
    \
        Testimonii pondus. Cic. L'authorité et estimation de, etc.
    \
        Habere pondus. Cic. Avoir pois ou authorité, et estre estimé.
    \
        Eius filius eodem est apud me pondere, quo fuit ille. Cic. Je l'estime autant, que je faisoye cestuy là.

    Dictionarium latinogallicum > pondus

  • 3 pondus

    pondus, eris, n. (pendo), das Gewicht, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) das Gewicht bei der Wage, a) als Wägendes: trutina et pondera, Inscr.: pondera publica seu fiscalia, Firm. math.: pondera examinata (geeichte), spät. ICt.: onus maximi ponderis, eine sehr schwer wiegende Last, Vitr.: pondera ab Gallis allata, Liv.: Romana pondera, Liv.: taleae ferreae ad certum pondus examinatae, Caes.: tamquam paribus examinatus ponderibus (animus), im Gleichgewicht schwebend, Cic.: emptor circumscriptus a venditore ponderibus minoribus, ICt.: ut (frumentum) ad mensuram pondusque respondeat, Sen.: archariis invident pondera, Sidon. – b) als Gewogenes: α) übh.: pondus argenti denarii, eine Drachme, Colum. 7, 8, 2. – β) insbes., das Gewicht eines Pfundes, ein Pfund, as erat libra pondus, Varro LL.: argenti pondera quinque, Mart.: talentum ne minus pondo octoginta Romanis ponderibus pendat, Liv. – 2) das Gewicht als Beschwerendes, an die Kettenfäden des Gewebes gehängt, damit sie nicht zu lose hingen, dum vult describere quemadmodum tela suspensis ponderibus rectum stamen extendat, Sen. ep. 90, 20. – B) übtr.: 1) in abstr.: a) das Gewicht = die Schwere eines Körpers, die Last, magni ponderis saxa, Caes.: moveri gravitate et pondere, Cic.: emere alqd pondere, nach dem G., nach der Schw., Plin. – b) die Schwerkraft, das Gleichgewicht (vgl. Lachm. Lucr. 6, 574), tertius motus oritur extra pondus et plagam, Cic.: tellus ponderibus librata suis, Ov.: terra prolapsa in pondera, Lucr.: verso pondere, durch Verlegung des Schwerpunktes, Tac. – 2) in concr.: a) ein Körper von Gewicht, die Masse, die Last, magna vis auri, non in formam pecuniae sed rudi et antiquo pondere (Gewichtsstücken), Tac.: pondera muralia saxi, Lucan.: onerum maxima pondera, sehr schwere Lasten, Vitr.: pondera paterna (poet. von einer Last), Ov.: in terram feruntur omnia pondera, Cic.: rapiens immania pondera baltei, Verg. – dah. α) poet. v. der Leibesfrucht, Ov.: so auch pondera uteri, Prop.: u. pondera, v. den Schamteilen, Catull. u. Stat. – β) von den größeren Steinen, die an den Weg gesetzt werden, et cogat trans pondera dextram porrigere, wir etwa »über den Rinnstein«, Hor. ep. 1, 6, 51. – b) eine Masse = eine Menge, Summe, argenti facti pondus, Curt.: magnum p. argenti, aeris, Caes.: auri pondus ingens pollicitus, Liv.: übtr., magnum pondus omnium artificum, eine schwere Menge (= große Anzahl), Varro de vit. P. R. 4. fr. 16 (b. Non. 466, 5). – II) bildl.: A) im guten Sinne: 1) übh. das Gewicht, der Nachdruck, Eindruck, das Ansehen, litterae maximi apud me sunt ponderis, Cic.: persona testimonii pondus habet, Cic.: commendatio magnum pondus apud te habuit, Cic.: pondera verborum, Cic. – 2) insbes.: a) das Gewicht der Worte u. Gedanken, omnium sententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum, Cic.: pondera rerum ipsa comprehendere, lediglich die gewichtigsten Gründe, Cic. – b) die Charakterschwere, α) der gewichtige Ernst, terribile vultus p., Val. Max.: servato pondere, Stat. – β) die Festigkeit, Beständigkeit, nulla diu femina pondus habet, Prop. 2, 25, 22: nostri reverentia ponderis obstat, Stat. Theb. 1, 289. – B) im üblen Sinne, das Gewicht, die Last, die Bürde, pondera amara senectae, Ov.: pondera curarum, Lucan.

    lateinisch-deutsches > pondus

  • 4 pondus

    pondus, eris, n. (pendo), das Gewicht, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) das Gewicht bei der Wage, a) als Wägendes: trutina et pondera, Inscr.: pondera publica seu fiscalia, Firm. math.: pondera examinata (geeichte), spät. ICt.: onus maximi ponderis, eine sehr schwer wiegende Last, Vitr.: pondera ab Gallis allata, Liv.: Romana pondera, Liv.: taleae ferreae ad certum pondus examinatae, Caes.: tamquam paribus examinatus ponderibus (animus), im Gleichgewicht schwebend, Cic.: emptor circumscriptus a venditore ponderibus minoribus, ICt.: ut (frumentum) ad mensuram pondusque respondeat, Sen.: archariis invident pondera, Sidon. – b) als Gewogenes: α) übh.: pondus argenti denarii, eine Drachme, Colum. 7, 8, 2. – β) insbes., das Gewicht eines Pfundes, ein Pfund, as erat libra pondus, Varro LL.: argenti pondera quinque, Mart.: talentum ne minus pondo octoginta Romanis ponderibus pendat, Liv. – 2) das Gewicht als Beschwerendes, an die Kettenfäden des Gewebes gehängt, damit sie nicht zu lose hingen, dum vult describere quemadmodum tela suspensis ponderibus rectum stamen extendat, Sen. ep. 90, 20. – B) übtr.: 1) in abstr.: a) das Gewicht = die Schwere eines Körpers, die Last, magni ponderis saxa, Caes.: moveri gravitate et pondere, Cic.: emere alqd pondere, nach dem G., nach der Schw., Plin. – b) die Schwerkraft,
    ————
    das Gleichgewicht (vgl. Lachm. Lucr. 6, 574), tertius motus oritur extra pondus et plagam, Cic.: tellus ponderibus librata suis, Ov.: terra prolapsa in pondera, Lucr.: verso pondere, durch Verlegung des Schwerpunktes, Tac. – 2) in concr.: a) ein Körper von Gewicht, die Masse, die Last, magna vis auri, non in formam pecuniae sed rudi et antiquo pondere (Gewichtsstücken), Tac.: pondera muralia saxi, Lucan.: onerum maxima pondera, sehr schwere Lasten, Vitr.: pondera paterna (poet. von einer Last), Ov.: in terram feruntur omnia pondera, Cic.: rapiens immania pondera baltei, Verg. – dah. α) poet. v. der Leibesfrucht, Ov.: so auch pondera uteri, Prop.: u. pondera, v. den Schamteilen, Catull. u. Stat. – β) von den größeren Steinen, die an den Weg gesetzt werden, et cogat trans pondera dextram porrigere, wir etwa »über den Rinnstein«, Hor. ep. 1, 6, 51. – b) eine Masse = eine Menge, Summe, argenti facti pondus, Curt.: magnum p. argenti, aeris, Caes.: auri pondus ingens pollicitus, Liv.: übtr., magnum pondus omnium artificum, eine schwere Menge (= große Anzahl), Varro de vit. P. R. 4. fr. 16 (b. Non. 466, 5). – II) bildl.: A) im guten Sinne: 1) übh. das Gewicht, der Nachdruck, Eindruck, das Ansehen, litterae maximi apud me sunt ponderis, Cic.: persona testimonii pondus habet, Cic.: commendatio magnum pondus apud te habuit, Cic.: pondera verborum, Cic. – 2) insbes.: a) das Gewicht
    ————
    der Worte u. Gedanken, omnium sententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum, Cic.: pondera rerum ipsa comprehendere, lediglich die gewichtigsten Gründe, Cic. – b) die Charakterschwere, α) der gewichtige Ernst, terribile vultus p., Val. Max.: servato pondere, Stat. – β) die Festigkeit, Beständigkeit, nulla diu femina pondus habet, Prop. 2, 25, 22: nostri reverentia ponderis obstat, Stat. Theb. 1, 289. – B) im üblen Sinne, das Gewicht, die Last, die Bürde, pondera amara senectae, Ov.: pondera curarum, Lucan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pondus

  • 5 pondus

        pondus eris, n    [PAND-], a weight: pondera ab Gallis adlata iniqua, L.: taleae ferreae ad certum pondus examinatae, Cs.— A heavy body, weight, mass, load, burden: in terram feruntur omnia suo nutu pondera: innumerabile auri: magnum argenti, Cs.: immania pondera baltei, V.: gravis maturo pondere venter, O.— Weight, gravity, heaviness: gravitate ferri et pondere: magni ponderis saxa, Cs.— Plur, balance, equilibrium: pendebat in aëre tellus Ponderibus librata suis, O.: trans pondera dextram Porrigere, out of balance, i. e. so as to fall over, H.—Fig., weight, consequence, importance, consideration, influence, authority: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat: grave ipsius conscientiae pondus est: id est maximi ponderis: omnium verborum ponderibus est utendum, verbal effects: fabula sine pondere et arte, H.: nulla diu femina pondus habet, i. e. firmness, Pr.— A burden, load, weight: rerum, O.: amara senectae Pondera, O.
    * * *
    weight, burden, impediment

    Latin-English dictionary > pondus

  • 6 pondus

    pondus pondus, eris n вес

    Латинско-русский словарь > pondus

  • 7 pondus

    pondus pondus, eris n тяжесть

    Латинско-русский словарь > pondus

  • 8 pondus

    a) вес: poudera aequa, iniqua (1. 18 § 3 D. 4, 3. 1. 32 D. 19, 1. 1. 53 § 22 D. 47, 2);

    b) количество, масса, множество, res quae pondere, numero, mensura constant s. consistunt (1. 2 §1 D. 12, 1. 1. 1 pr. D. 13, 3 1. 35 § 5 D. 18, 1. 1. 1 § 2 D. 44, 7. Gai. II. 196. III. 90. 175);

    pondere etc. contineri (1. 38 D. 5, 1. 1. 47 § 1 D. 30. 1. 115 pr D. 45, 1);

    valere (1. 1 § 7 D. 35, 2);

    emere ad pondus (1. 53 § 22 D. 41, 2. 1. 30 § 2 D. 19, 2. 1. 19 § 1 eod. cf. 1. 30 § 4 D. 35, 2. 1. 4 D. 33, 6. 1. 60 D. 45, 1. 1. 1 C. 10, 70);

    c) тяжесть, бремя, catenarum ponderibus praegravari (1. 23 C. 9, 47. 1. 1 D. 1, 12);

    d) значение, важность: pondus naturale vel patronalis reverentia (1. 2 C. 2, 42).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pondus

  • 9 pondus

    eris n. [ pendo ]
    1) вес, тяжесть ( onus maximi pondĕris Vtr)
    talea ad certum p. examinata Csбрусок определённого веса
    emere aliquid pondĕre PM — покупать что-л. на вес
    3) весомое тело, масса ( omnia pondera in terram feruntur C)
    4) весовой римский фунт (as erat libra p. Vr; argenti pondĕra quinque M)
    tellus ponderibus librata suis O — земля, пришедшая в равновесие
    7) бремя, обуза ( pondera amara senectae Sen)
    8) количество, множество (magnum p. argenti Cs)
    9) значение, вес, важность, роль ( litterae maximi ponderis C)
    10) твёрдость, стойкость, постоянство (p. habere Prp)
    11) серьёзность, важность ( vultūs VM)
    12) прочное основание, фундамент ( interjecto intrinsĕcus pondere Ap)
    13) Ctl, St pl. = testiculi

    Латинско-русский словарь > pondus

  • 10 pondus

    - eris s n 3us1
    poids

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > pondus

  • 11 pondus

    a pound's weight / weight, mass, load / heavy body.

    Latin-English dictionary of medieval > pondus

  • 12 pondus

    , eris n
      вес, тяжесть

    Dictionary Latin-Russian new > pondus

  • 13 Et póndus et ípsa húc illúc vinclór(um) imménsa volúmina vérsat

    И тяжесть и огромный клубок пут вертит туда и сюда.
    Вергилий, "Энеида", V, 404-408:
    Óbstipuér(e) animí: tantór(um) ingéntia séptem
    Térga boúm plumb(o) ínsutó ferróque rigébant.
    Ánt(e) omnís stupet ípse Darés longéque recúsat,
    Húc illúc vinclór(um) imménsa volúmina vérsat.
    Бычьих шкур, с нашитым на них свинцом и железом.
    Больше всех изумлен, Дарет назад отступает.
    Великодушный Эней непомерному весу дивится.
    Пут огромный клубок и так и этак он вертит.
    (Перевод С. Ошерова)
    - Сцена подготовки к кулачному бою на поминальных играх в годовщину смерти Анхиза: учредитель игр Анхисиад (т. е. сын Анхиза Эней) взвешивает огромные кесты (ремни, которыми обертывали руки кулачные бойцы), представленные вызвавшимся участвовать в поединке Энтеллом.
    М-р Уолпол, руководствуясь своим вкусом и своими убеждениями отбросил прочь привнесенные д-ром Джонсоном [ Джонсон, Самюэль (1709-1784) - известный английский критик, лексикограф и писатель, представитель классицизма. - авт. ] из латыни тяжеловесные хотя и сильные вспомогательные средства: ведь всякий раз, при попытке их употребления, оказывалось, что с ними невозможно справиться, как с латными рукавицами Эрикса, и не об одном прибегавшем к ним бедняге можно было бы сказать: et pondus et ipsa huc illuc vinclorum immensa volumina versat. (Вальтер Скотт, О "Замке Отранто" Уолпола.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Et póndus et ípsa húc illúc vinclór(um) imménsa volúmina vérsat

  • 14 Inutile terrae pondus

    Бесполезное бремя земли.
    Выражение восходит к Гомеру - так говорит о себе Ахилл ("Илиада", XVIII, 104), упрекая себя в том, что его ссора с Агамемноном и отказ от участия в военных действиях были причиной гибели Патрокла и многих других товарищей.
    - Что вы тут делаете? - Что может делать terrae pondus inutile? - Вы? - Гельд усмехнулся. - Почему вы так резко отзываетесь о себе? (Алоис Ирасек, Ф. Л. Век.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Inutile terrae pondus

  • 15 Terrae pondus inutile

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Terrae pondus inutile

  • 16 malus

    [st1]1 [-] mālus, i, m.: - [abcl][b]a - mât (de navire). - [abcl]b - poutre.[/b]    - malos scandere: grimper aux mâts. [st1]2 [-] mālus, i, f.: pommier. [st1]3 [-] mălus, a, um: - [abcl][b]a - mauvais, de mauvaise qualité. - [abcl]b - qui n'est pas dans l'ordre, erroné; peu fondé, faux. - [abcl]c - laid, difforme. - [abcl]d - méchant, vicieux, dépravé, pervers. - [abcl]e - malin, fourbe, rusé. - [abcl]f - dommageable, pernicieux. - [abcl]g - funeste, malheureux.[/b]    - mala opinio de aliquo: opinion fausse que l'on a de qqn.    - mali, ōrum, m.: les méchants.    - me malum esse oportet, Plaut.: il faut que je sois un vaurien.    - malus ager, Virg.: champ stérile.    - malum pondus, Plaut.: faux poids.    - mala verba, Cic.: injures.    - mala res, Sall.: indigence.    - mala pugna: combat malheureux, défaite.    - abi in malam rem, Ter.: va te faire pendre.    - malum carmen, Plin.: enchantement, maléfice.
    * * *
    [st1]1 [-] mālus, i, m.: - [abcl][b]a - mât (de navire). - [abcl]b - poutre.[/b]    - malos scandere: grimper aux mâts. [st1]2 [-] mālus, i, f.: pommier. [st1]3 [-] mălus, a, um: - [abcl][b]a - mauvais, de mauvaise qualité. - [abcl]b - qui n'est pas dans l'ordre, erroné; peu fondé, faux. - [abcl]c - laid, difforme. - [abcl]d - méchant, vicieux, dépravé, pervers. - [abcl]e - malin, fourbe, rusé. - [abcl]f - dommageable, pernicieux. - [abcl]g - funeste, malheureux.[/b]    - mala opinio de aliquo: opinion fausse que l'on a de qqn.    - mali, ōrum, m.: les méchants.    - me malum esse oportet, Plaut.: il faut que je sois un vaurien.    - malus ager, Virg.: champ stérile.    - malum pondus, Plaut.: faux poids.    - mala verba, Cic.: injures.    - mala res, Sall.: indigence.    - mala pugna: combat malheureux, défaite.    - abi in malam rem, Ter.: va te faire pendre.    - malum carmen, Plin.: enchantement, maléfice.
    * * *
    I.
        Malus, mali, f. gen. priore producta, Pommier.
    \
        Malum, mali, n. g. Une pomme.
    \
        Orbiculatum. Plin. Pomme de paradis.
    \
        Persicum. Plin. Une pesche.
    \
        Punicum. Colum. Pomme de grenade.
    II.
        Malus, mali, masc. ge. priore prod. Cic. Le mas, ou l'arbre d'une navire.
    \
        Malus, Adiectiuum, priore correpta. Cic. Mauvais, Mauvaise, Mal, Male.
    \
        Dolus malus, Vide DOLVS Malengin.
    \
        Ambitio mala. Horat. Male ambition.
    \
        Forma mala mulier. Plaut. Laide.
    \
        Viginti minae bonae, mala opera partae. Plaut. Par meschanceté.
    \
        Pondus malum. Plaut. Pois qui n'est pas assez pesant, Faulx pois.
    \
        Malum, substantiue positum. Cic. Non fuit malum scribi. Il n'y avoit point de mal de l'escripre.
    \
        Malum, Mal, Dommage, Peine, Travail.
    \
        Dare malum. Plaut. Faire quelque mal.
    \
        Vi, malo, plagis adductus est, vt frumenti daret, non quantum haberet, sed quantum cogeretur. Cic. De mal qu'on luy a faict.
    \
        Foenebre. Tacit. Le mal et meschanceté des usures.
    \
        Cauere malum. Cic. Se donner garde de quelque mal.
    \
        Habere malum. Cic. Avoir et endurer mal.
    \
        Leuare malum arte Apollinea. Ouid. Guarir.
    \
        Subire malum. Cic. Endurer du mal.
    \
        Malum, Interiectio irascentis. Teren. Quid tua (malum) id refert? Que malencontre en as tu à faire? Que gibet, Que diable.

    Dictionarium latinogallicum > malus

  • 17 tolero

    tŏlĕro, āre, āvi, ātum - tr. -    - dépon. toleror d'après Prisc. 8, 29. [st1]1 [-] au pr. porter, soutenir, supporter.    - aliquem sinu tolerare, Apul. M. 3: porter qqn sur son sein.    - aliquem gremio suo tolerare, Apul. M. 4: porter qqn sur son sein.    - mensula cenae totius reliquias tolerans, Apul. M. 2: une petite table chargée des reliefs de tout le dîner.    - non tolerantes pondus, Plin. 10: ne supportant pas le poids. [st1]2 [-] au fig. supporter, endurer, souffrir, tolérer.    - hiemem tolerare, Cic Cat. 2, 23: supporter le froid.    - militiam tolerare, Cic. Fam. 7, 18, 1: supporter les fatigues militaires.    - magnitudinem mali perferre visu non tolerare, Tac.: ne pas avoir la force d'envisager de ses yeux la grandeur de son infortune. [st1]3 [-] tenir bon, résister.    - tolerat et annos merica (vitis), Plin. 14: le plant merica résiste aussi aux années.    - quo facilius fluctus tolerarent, Tac. An. 2, 6: afin de mieux résister aux vagues.    - Caes. BG. 7, 71, 4. [st1]4 [-] rester, persister; garder, observer (le silence).    - in penatibus isdem tolerare, Tac. An. 4, 40: rester auprès des mêmes pénates.    - silentium tolerare, Apul. M. 4, 10: garder le silence. [st1]5 [-] soutenir, maintenir, sustenter, entretenir; soulager.    - equitatum tolerare, Caes. C. 3, 58, 4: nourrir la cavalerie.    - vitam aliqua re tolerare, Caes. BG. 7, 77, 12: soutenir sa vie au moyen de qqch.    - tolerare vitam colo, Virg.: assurer sa subsistance en filant.    - miles fame absumptus, nisi quos corpora equorum eodem elisa toleraverant, Tac. An. 2: les soldats périrent de faim à l'exception de ceux qui assurèrent leur subsistance avec la chair des chevaux échoués sur ces bords.    - paupertatem eri tolerare, Plaut. Rud. 918: soulager la pauvreté de son maître. [st1]6 [-] soutenir = résister à, combattre.    - famem aliqua re tolerare, Caes. BG. 1, 28, 3: combattre la faim au moyen de qqch.    - cf. Sall. C. 37, 7.
    * * *
    tŏlĕro, āre, āvi, ātum - tr. -    - dépon. toleror d'après Prisc. 8, 29. [st1]1 [-] au pr. porter, soutenir, supporter.    - aliquem sinu tolerare, Apul. M. 3: porter qqn sur son sein.    - aliquem gremio suo tolerare, Apul. M. 4: porter qqn sur son sein.    - mensula cenae totius reliquias tolerans, Apul. M. 2: une petite table chargée des reliefs de tout le dîner.    - non tolerantes pondus, Plin. 10: ne supportant pas le poids. [st1]2 [-] au fig. supporter, endurer, souffrir, tolérer.    - hiemem tolerare, Cic Cat. 2, 23: supporter le froid.    - militiam tolerare, Cic. Fam. 7, 18, 1: supporter les fatigues militaires.    - magnitudinem mali perferre visu non tolerare, Tac.: ne pas avoir la force d'envisager de ses yeux la grandeur de son infortune. [st1]3 [-] tenir bon, résister.    - tolerat et annos merica (vitis), Plin. 14: le plant merica résiste aussi aux années.    - quo facilius fluctus tolerarent, Tac. An. 2, 6: afin de mieux résister aux vagues.    - Caes. BG. 7, 71, 4. [st1]4 [-] rester, persister; garder, observer (le silence).    - in penatibus isdem tolerare, Tac. An. 4, 40: rester auprès des mêmes pénates.    - silentium tolerare, Apul. M. 4, 10: garder le silence. [st1]5 [-] soutenir, maintenir, sustenter, entretenir; soulager.    - equitatum tolerare, Caes. C. 3, 58, 4: nourrir la cavalerie.    - vitam aliqua re tolerare, Caes. BG. 7, 77, 12: soutenir sa vie au moyen de qqch.    - tolerare vitam colo, Virg.: assurer sa subsistance en filant.    - miles fame absumptus, nisi quos corpora equorum eodem elisa toleraverant, Tac. An. 2: les soldats périrent de faim à l'exception de ceux qui assurèrent leur subsistance avec la chair des chevaux échoués sur ces bords.    - paupertatem eri tolerare, Plaut. Rud. 918: soulager la pauvreté de son maître. [st1]6 [-] soutenir = résister à, combattre.    - famem aliqua re tolerare, Caes. BG. 1, 28, 3: combattre la faim au moyen de qqch.    - cf. Sall. C. 37, 7.
    * * *
        Tolero, toleras, penul. corr. tolerare. Plaut. Endurer, Tolerer, Porter patiemment, Souffrir.
    \
        Tolerare se. Corn. Nepos. Se nourrir et sustenter.
    \
        Tolerare sua pecunia milites. Plinius. Souldoyer, Nourrir, Entretenir.
    \
        Famem tolerare. Caesar. Se soustenir par manger, Subvenir à la faim, Avoir de quoy se garder d'avoir faim.
    \
        Hyemem tolerare. Plin. Passer l'hyver, Porter et endurer l'hyver.
    \
        Impensas tolerare. Plin. Soustenir la despense, et y fournir.
    \
        Laborem tolerare. Plin. Labourer.
    \
        Laborem militarem tolerare. Cicero. Porter et endurer le travail de guerre.
    \
        Militiam tolerare sub magistro. Virgil. Passer et endurer le temps de la guerre.
    \
        Passus centum sexaginta tolerare. Plin. Fournir à la course de CLX pas, Courir CLX pas sans s'arrester.
    \
        Pondus alicuius tolerare. Horat. Soustenir le faiz et la charge.
    \
        Sitim tolerare. Plin. Endurer la soif.
    \
        Sitim, famemque tolerare. Ouid. Porter et endurer la faim et la soif sans defaillir.
    \
        Sumptus tolerare. Cic. Supporter, Soustenir.
    \
        Vitam tolerare. Tacit. Vivre.
    \
        Vitam tolerant agros exercendo. Tacit. Ils vivent de labour.
    \
        Eorum corporibus qui aetate inutiles ad bellum videbantur, vitam tolerauerunt. Caesar. Ils vescurent et se nourrirent de, etc.
    \
        Tolerare vitam colo. Virgil. Gaigner sa vie à filer.
    \
        Nobis inter nos nostra vitia toleranda. Cic. Nous debvons supporter entre nous les faultes et imperfections les uns des autres.
    \
        Toleratu difficilis. Cic. Difficile à porter et endurer.

    Dictionarium latinogallicum > tolero

  • 18 iniquus

    in-īquus, a, um [ aequus ]
    1) неровный, пересечённый (locus Cs, L); крутой, обрывистый (mons O; ascensus L)
    2) неравный (distributio Dig; pugna V)
    3) неблагоприятный, вредный ( caelum iniquum ad maturanda semina Mela); неудобный, трудный (tempus, locus, via L, Cs); опасный ( palus iniqua nesciis T)
    per aequa per iniqua погов. L — при любых обстоятельствах, любым способом
    4) нерасположенный, враждебный, недоброжелательный (alicui C etc.; Parcae H)
    5) слишком строгий, несправедливый (judex Ter; pater Ter; condicio C)
    iniquae mentis H — раздосадованный; возмущённый ( vitiis alicujus H)
    iniquo aninio aliquid terre (pati) Ter, C, L — переносить что-л. неохотно (с досадой)
    7) слишком большой или слишком малый, m. е. неправильный (pondus, mensura Dig); чрезмерный, непосильный ( pondus V); несоответствующий, неподходящий (alicui rei Pl etc.); невыносимый, палящий ( sol V); скудный, плохой ( messis G)

    Латинско-русский словарь > iniquus

  • 19 examino

    exāmino, āvī, ātum, āre (examen), I) intr. Schwärme haben, schwärmen, von Bienen, examinant alvi, Col. 19, 4, 5. – II) tr. etwas nach einem Gewicht auf der Wage aufziehen, sorgfältig abwägen, A) eig.: ad certum pondus, Caes.: non aurificis staterā, sed quādam populari trutinā examinari, Cic.: aequā lance, bildl., Cic.: animus tamquam paribus examinatus ponderibus, im Gleichgewicht schwebend, Cic.: cogit pressionibus examinari paucis manibus oneris maximi pondus, zwingt eine sehr große Last mit der Kraft weniger Hände im Gleichgewicht zu stehen, Vitr. 10, 3, 3. – B) übtr., etwas abwägen, erwägen, untersuchen, prüfen, a) übh.: pensas herbas, Ov.: subtilius lineas, Quint.: diligenter verborum omnium pondera, Cic.: emendate loquendi regulam, Quint.: natura partes suas velut in ponderibus constitutas examinat, ne portionum aequitate turbatā mundus praeponderet, Sen. – m. Abl. (mit), alqd aurium mensurā, Quint.: haec meis ponderibus, Cic.: omnia verborum momentis, non rerum ponderibus, Cic.: alqd amicorum iudicio, Plin. ep.: alqd diligenti curā, Quint. – m. in (bei) u. Abl., in ceteris doctoribus idem hoc diligentissime, Quint. 2, 2, 2. – mit circa (bei) u. Akk., exactissimo iudicio circa hanc partem studiorum omnia, Quint. 10, 2, 14; vgl. 11, 1, 57. – mit folg. an u. Konj., sed plane adhuc an sit recitandum examina tecum, Plin. ep. 2, 19, 9. – b) vom Richter, male verum examinat omnis corruptus iudex. Hor. sat. 2, 2, 8: dubium (ius) aequitatis regulā examinandum est, Quint. 12, 3, 6: aedificiorum aetatibus examinatis, Papin. dig. 30, 58; vgl. Ulp. dig. 33, 7, 12. § 43.

    lateinisch-deutsches > examino

  • 20 infinitus

    īnfīnītus, a, um (in u. finio), nicht durch Grenzen bestimmt, I) unbegrenzt, grenzenlos, unendlich (Ggstz. finitus), 1) eig., dem Raume nach: altitudo, Cic.: ingens infinitumque pelagus, Mela: inf. materia, Cic.: mundus finitus infinito similis, Cic.: nihil cum habet extremum, infinitum sit necesse est, Cic.: magnitudines infinitissimae, Boëth. inst. arithm. 1, 4. – 2) übtr.: a) der Zeit nach, unbegrenzt, unendlich, endlos, unaufhörlich, tempus, Cic.: longa diei infinita aetas, Lucr.: bellum, auf Leben u. Tod, Nep.: u. so odium, Cic.: hoc fructu tanto desine studia tua infinitā istā cunctatione fraudare, Plin. ep. – b) der Zahl nach, grenzenlos, unendlich viel od. zahlreich, zahllos, unzählig, opera, Spart.: muscae, Lampr.: equitatus, Auct. b. Afr.: populi, Eutr.: rapinae, Eutr.: infinitus prope et innumerabilis numerus annorum, Gell.: societas, Cic.: inf. temporum od. causarum varietas, Cic.: m. Abl. (an), eorum iuventus infinita numero, immensa corporibus, Vell. 2, 106, 1. – c) der Ausdehnung, dem Umfang, dem Maße od. Grade nach, grenzenlos, endlos, unendlich (unendlich groß od. reich), unermeßlich, unabsehbar, maßlos, pondus, Iustin.: auri argentique pondus, Eutr.: magnitudo, Caes.: silva (Stoff), Cic.: potestas, Liv.: pretium, ICt.: labor, Cic.: occupationes, Nep.: cura (Sorgfalt), Quint.: pollicitationes, Asin. Poll. in Cic. ep.: spes, Cic.: amor, Val. Max.: infinitum est (es ist eine endlose Aufgabe, es würde kein Ende nehmen) m. Infin., Cic. ep. 1, 9, 23. Quint. 5, 10, 18 u. 11, 3, 121. – subst., īnfīnītum, ī, n., das Unendliche, Unermeßliche, α) absol., sectio in infinitum, Quint.: immensum quiddam et infinitum est, quod vobis debemus, Cic.: infinitum refert et lunaris ratio, Plin.: ne in infinitum abeamus, damit ich nicht die Beispiele ins Unendliche vermehre, Plin.: ad infinitum augere alqd, Plin.: ad infinitum crescere (v. Preis), Plin.: ad infinitum pervenire, eine unbegrenzte Stärke erlangen, Quint.: in infinito, ohne Einschränkung, ICt.: infinitum quantum, über alle Maßen, Plin.: infinito (unendlich) praestare ceteris eiusdem generis, Plin.: infinito se antecedebat, Sen. contr. exc. 3. praef. 6: infinito magis od. plus, unendlich mehr, Quint.: ut flammae infinito (unendlich) acrior vis est, Sen. de ben. 2, 27, 3. – β) m. Genet., eine unendliche Menge, infinitum auri atque argenti, Eutr. 6, 16: auri gemmarumque, Eutr. 9, 15: infinitum muscarum, Lampr. Heliog. 26, 9. – II) unbestimmt = ohne Bestimmung von Person u. Zeit, a) als rhet. u. philos. t. t., unbestimmt, abstrakt (Ggstz. definitus, certus), infinitior distributio, Cic.: res od. quaestio (Gegenstand der Rede), Cic.: res infinitior, Cic.: coniunctiones od. conexa, unbestimmte Aussagen, unbestimmter Folgesatz, Cic.: sin cuiquam nimis infinitum videtur, quod ita posui, ›quacumque de re‹, Cic. – b) als gramm. t. t., vocabula, Varro LL.: verbum inf., der Infinitiv, Quint.: ebenso modus infinitus, der Infinitiv, Ouint.: articuli (wie quis, quem, quoius), Varro LL.: sensus, Varro LL.

    lateinisch-deutsches > infinitus

См. также в других словарях:

  • Pondus — is a comic strip created by the Norwegian cartoonist Frode Øverli. Since its start in 1995, it has become one of the most successful comic strips in Scandinavia. It has been translated to several languages, including Danish, English, German,… …   Wikipedia

  • PONDUS — quod grave est, ita dictum, quia in statera libratum pendet; hinc et pensum. magni in omnibus rebus momenti est. Unde in Pondere, numero ac mensura Deum omnia fecisse, Sapiens ait: c. 11. v. 21. et Statice, Graece Στατικὴ, quae alias Ι᾿ςοῤῥοπικὴ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Pondus — (lat.), Gewicht …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • pondus — index importance, influence, pressure, stress (strain), validity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • pondus — noun An old English measure of weight, usually of wool, perhaps equal to 3 cloves. The pondus of wool at Alton Barnes and Stert is three cloves or 21 pounds …   Wiktionary

  • pondus — pon|dus sb., sen (vægt, værdighed); have pondus …   Dansk ordbog

  • Pondus (disambiguation) — Pondus can refer to:* Pondus, a comic strip * The Pondus Penguin …   Wikipedia

  • Pondus Hydrogenii — pH Skala (rot = saurer Bereich, blau = basischer Bereich) Der pH Wert ist ein Maß für die Stärke der sauren bzw. basischen Wirkung einer wässrigen Lösung. Als logarithmische Größe ist er durch den mit −1 multiplizierten dekadischen Logarithmus ( …   Deutsch Wikipedia

  • pondus — s ( en) …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • pondus — /pondas/ In old English law, poundage; i.e., a duty paid to the crown according to the weight of merchandise …   Black's law dictionary

  • pondus — Same as poundage …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»